Η ειρήνη ...ο πόλεμος...μια φορά, έναν καιρό ...και σήμερα...!!!

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια όμορφη κοπέλα με μακριά μαλλιά, γαλάζια μάτια, και όμορφο φόρεμα που της άρεσε πολύ να παίζει με  τα παιδιά, να τριγυρνά παντού, πάνω απ τα κύματα, σε ψηλά βουνά, σε κάμπους, σε ποτάμια, να σκαρφαλώνει στα δέντρα, να χοροπηδάει στις αυλές των σπιτιών, να παίζει μπάλα, μήλα, κρυφτό, κυνηγητό, κλέφτες κι αστυνόμους, να μαζεύει λουλούδια την Άνοιξη και καρπούς τον χειμώνα και να μην κουράζεται ποτέ. Τ όνομά της ήταν Ειρήνη και πάντα είχε μαζί της ένα άσπρο περιστέρι ...

Υπήρχε κι ένας άνδρας ,όχι πολύ μεγάλος που ήταν άσχημος πολύ, με δόντια μαύρα και κοφτερά, γρατζουνιές  στο πρόσωπο, πολύ κακός γεμάτος θυμό, παλιά ρούχα, με μάτια σαν φωτιές, με καρφάκια στα μαλλιά, κόκκινες μπότες και στη μέση του φορούμε όπλα και σπαθιά. Του άρεσαν όλα τα σκούρα χρώματα το μαύρο, το γκρι, το πράσινο, το καφέ, το μωβ και το κόκκινο. Τ όνομά του ήταν Πόλεμος...

Ζήλευε πολύ που οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι με την Ειρήνη και θύμωσε ...Έψαξε  παντού να την βρει κι όταν το κατάφερε την είδε και θέλησε να την πάρει μαζί του. Για να μην την βρει κανείς την έκλεισε σε μια σπηλιά κι έκατσε απ έξω να την φυλάει... Ήταν Οκτώβρης του 1940 ...Ολα τότε άλλαξαν... Ο ουρανός έγινε γκρίζος γιατί ο πόλεμος από τον θυμό του έριχνε συνέχεια βόμβες και πυροβολούσε... Οι άνθρωποι τότε  κλείστηκαν  στα σπίτια τους... τα παιδιά δεν χαμογελούσαν πια… δεν  έπαιζαν , τους έλειπε πολύ η φίλη τους… Ο Πόλεμος είχε και αυτός πολλούς φίλους που τους λέγανε Ιταλούς και Γερμανούς και ήρθαν κοντά στη σπηλιά για να μην αφήσουν τους ανθρώπους να ελευθερώσουν την Ειρήνη. Ο καιρός περνούσε , τα χρόνια καλύτερα κι ο πόλεμος άρχισε να κουράζεται συνέχεια βλέποντας παντού γκρίζο χρώμα… Δεν υπήρχαν ούτε γέλια, ούτε χρώματα, ούτε χαρά και μια μέρα σκέφτηκε να μπει μέσα στη σπηλιά και να δει αν η Ειρήνη ήταν ακόμα εκεί… Σαν μπήκε είδε μια κοπέλα που του χαμογελούσε πλατιά και η καρδιά του αν και ήταν σκληρή σαν πέτρα ένιωσε λίγο από την ζεστασιά της όμορφης κοπέλας… Εκείνη τον παρακάλεσε να βγουν έξω μαζί και να του δείξει τον ήλιο, τη θάλασσα, τα δέντρα, τα πουλιά, τα μικρά παιδιά, τις φράουλες, τις μαργαρίτες και τις μέλισσες… Σκέφτηκε ο Πόλεμος , σκέφτηκε πολύ και μια στιγμή είπε πως θα την άφηνε να βγει έξω μόνο για λίγο…

Τον πήρε από το χέρι και μόλις βγήκαν έξω από την σπηλιά συνέβη κάτι αλλόκοτο … Όλα σταμάτησαν να είναι γκρίζα… Χρώματα υπήρχαν παντού. Ο ουρανός έγινε πάλι γαλάζιος, ο ήλιος κιτρίνισε ξανά, τα δέντρα πρασίνισαν, τα πουλιά κελαηδούσαν πάνω στα κλαδιά, τα λουλούδια άρχισαν να ανοίγουν τα κεφαλάκια τους , τα ζώα βγήκαν από τις φωλιές του αλλά το πιο όμορφο από όλα ήταν ότι οι άνθρωποι βγήκαν από τα σπίτια τους κι άρχισαν να τρέχουν στους δρόμους και στις πλατείες κα να γελούν , να αγκαλιάζονται και να φωνάζουν όλοι μαζί χαρούμενοι ….ελευθερίααααααααα…….!!!!!!

Ο Πόλεμος τα ΄χασε , δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Η Ειρήνη όμως συνέχισε να του κρατάει το χέρι και αυτός να « μαλακώνει» και να μεταμορφώνεται σιγά σιγά σε ένα όμορφο παλληκάρι με καστανά μαλλιά, με πράσινα μάτια, με άσπρα δόντια, με πολύχρωμα ρούχα και ήταν νέος , δυνατός και χαρούμενος …

Ηταν Οκτώβρης του 1944 που ο Πόλεμος αποφάσισε να αφήσει ελεύθερη την Ειρήνη και να μην επιστρέψουν ποτέ ξανά στη σπηλιά… Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς ακόμα καλύτερα…

Κυρία νομίζω ότι ο πόλεμος είναι παντρεμένος με την Καταστροφή και έχουν τρία παιδιά: Το Σπαθί, την Φλόγα και το Οπλο.... !!!

Οι αναφορές στον πολέμο και στην Ειρήνη όλη την εβδομάδα ήταν πάρα πολλές...

Τα παιδιά ταξίδεψαν στη χώρα του πολέμου  και στη χώρα της Ειρήνης μέσα από παρα πολλές εικόνες. 

Γίνανε ομάδες και ζωντάνεψαν με την κατάλληλη μουσική σκηνές φτώχειας, πείνας, βίας, θυμού αλλά και σκηνές χαράς, γέλιου, αγάπης, φροντίδας και στοργής .

Κάθε ομάδα παρουσίασε ένα δρώμενο και στο τέλος έδωσαν τίτλους :

1η ομάδα : " Οι πεταλούδες πετούν στον ουρανό της Ειρήνης'

2η ομάδα : " Ζώα που αγαπιούνται σε μια φάρμα ''

3η Ομάδα : " Xορεύτριες , νυχτερίδες και κότες μαζί !"

4η ομάδα : " Καπνός, όπλα, πολεμιστές "

Αλήθεια αν η Ειρήνη ήταν  φυτό τι θα ήταν : 

Θα ήταν : τριαντάφυλλο, βασιλικός, μαργαρίτα, μέντα, μαρούλι

Τι γεύση θα είχε ;

Θα ήταν  σαν παγωτό, σαν βάφλα, σαν μέλι, σαν μπανάνα, σαν τη γεύση του μαϊντανού, σαν μπισκότο,  σαν πορτοκάλι, βανίλια,σοκολάτα

Αν ήταν ήχος ;

Θα ήταν σαν : το βζζζζζζ   της μέλισσας, σαν τον ήχο που κάνουν τα φτερά του περιστεριού, σαν μια πόρτα που τρίζει, σαν τη θάλασσα, σαν μουσική από καναρίνι, σαν τραγούδι...

Τι με κάνει να νοιώθω ;

χαρά, αγάπη, ευτυχία,φροντίδα, σαν ένα αεροπλάνο που πάει στην Αμερική, σαν ένα άνθρωπο που κουβεντιάζει στο σπίτι με τη μαμά, σαν ένα παιδί που πάει στο σχολείο, σαν ένα χιονισμένο βουνό ... 

Θα ζούσε πάντα σ΄ ένα όμορφο σπίτι, σ΄ένα κάστρο,κοντά σε μια λίμνη, σε πράσινο φόντο, σ΄ ένα ήσυχο χωριό και θα φορούσε ροζ φόρεμα με καρδούλες και τετράγωνα, σκουλαρίκια, κόκκινες γόβες, θα κρατούσε ένα κλαδί αμυγδαλιάς και θα είχε ένα στέμα πάνω στα μακριά της μαλλιά .....

Τα παραπάνω θέματα επεξεργάστηκαν και από τα δύο τμήματα του νηπιαγωγείου...